ΤΑΙΝΙΕΣ 2019

Δέσποινα (57'), Σωτήρης Γκορίτσας, Ελλάδα

« Στην επαρχία; Εκεί να δεις τι γίνεται. Αθηναίος να’ σαι και τις πήδηξες όλες. Εγώ έφεδρος ανθυπολοχαγός στην Αλεξανδρούπολη κόντεψα να πάθω εξάντληση. Έπαιρνα το φορτηγάκι κι αλώνιζα. Δεν άφησα τίποτα. Η μόνη που με δυσκόλεψε ήτανε μια Δέσποινα, σ’ ένα χωριό εκεί έξω από την Αλεξανδρούπολη. Αυτή δεν μιλιότανε με τίποτα. Άγριο πράγμα. Ο πατέρας της είχε το καφενείο στο χωριό. Βλάχος. Το σπίτι τώρα κολλητά στο καφενείο. Πως να την ξεμοναχιάσεις; Εγώ όμως εκεί. Που με έχανες, που μ’ έβρισκες, για μπύρες στου γέρου της. Ώσπου στο τέλος έπεσε. Τι θα’ κανε;»
Η προσπάθεια φυγής από την ζωή της επαρχίας της εικοσάχρονης Δέσποινας, η γνωριμία της με το Γιώργο που υπηρετεί στη Θράκη την στρατιωτική του θητεία, η κοινή τους περιπλάνηση, το σκληρό παζάρι ανάμεσα τους. Και τα ξημερώματα το τέλος της τυφλής αυτής φυγής.

 

Ένα δέντρο μια φορά (30'), Ευγένιος Τριβιζάς σε σκηνοθεσία Παν.Ράππα - Ελλάδα

Κάθε παραμονή Χριστουγέννων, γύρω στα μεσάνυχτα, κάτι παράξενο συμβαίνει σ' έναν απόμερο δρόμο μιας πολύβουης πολιτείας, κάτι που κανείς δεν μπορεί να το εξηγήσει: ένα σμάρι πυγολαμπίδες τριγυρνούν επίμονα, τρεμοσβήνοντας, λες και κάτι αναζητούν, λες και γυρεύουνε να θυμηθούν κάτι...
 
 

Quest (12') Τhomas Stellmach, Γερμανία

Μια φιγούρα αναδύεται στην έρημο από την άμμο και πηγαίνει προς αναζήτηση νερού. Οδηγός για την πολυπόθητη πηγή είναι ο ήχος σταγόνες, που σταλάζουν ρυθμικά και σταθερά. Στο ταξίδι μέσα στην έρημο η φιγούρα βρίσκεται ξαφνικά εκτός τόπου και χρόνου. Χάνει το βηματισμό της, σκοντάφτει και πέφτει σε άλλους άγνωστους χώρους: πρώτα, σε μια χάρτινη σφαίρα, στη συνέχεια, σε ένα πετρώδες σύμπαν και, στο τέλος, σ’ έναν κόσμο που κυριαρχείται από τις μηχανές. Το νερό φαντάζει ολοένα και πιο κοντά, αλλά κάθε φορά απομακρύνεται. Η ταινία κέρδισε το βραβείο OSCAR – best shot animation film το 1996.
 

La Cuisine des justes  (59'), Emmanuel Morice - Nicolas Thomä, Γαλλία

Μέσα από ένα πορτρέτο των εστιατορίων Gérard και Catherine Bosse, αυτό το ντοκιμαντέρ εξερευνά τις μαγειρικές παραδόσεις και γιορτάζει το ζωντανό κρασί, το Λίγηρα και τον επικουρηνωτισμό. Από τη συνάντηση με τους οινοπαραγωγούς: René Mosse, Benoît Courault και Richard Leroy, η ταινία συζητά τους δεσμούς μεταξύ της γαστρονομίας και των κρασιών και αμφισβητεί τις πρακτικές και τη φιλοσοφία των τεχνιτών τους.

 

Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι (28΄), Ευγένιος Τριβιζάς σε σκηνοθεσία Παν.Ράππα - Ελλάδα

Ήταν κάποτε ένας ποντικούλης που τον έλεγαν Τρωκτικούλη. Ο Τρωκτικούλης ο ποντικούλης κάθε φορά που έβλεπε τα αστεράκια στον ουρανό ήθελε να τ' αγγίξει.

- Παππού, έλεγε στον παππού του, σήκωσέ με, σε παρακαλώ, στα χέρια σου για να αγγίξω ένα αστεράκι.
- Δε γίνεται αυτό που ζητάς, εγγονάκι μου απαντούσε ο παππούς του. Τα αστεράκια είναι πάρα πολύ ψηλά. Δεν είναι καθόλου εύκολο να τ' αγγίξει κανείς...   

Quai D'Orsay (114') Bertrand Tavernier, Γαλλία

Χρειάστηκαν σαράντα χρόνια για να κάνει ο Bertrand Tavernier την πρώτη του κωμωδία.  Στο Υπουργείο Εξωτερικών, στη κυψέλη με ατέλειωτους διαδρόμους της, τους κωδικούς του, τους συμβούλους της που εργάζονται μέρα και νύχτα για να διατηρηθεί η ισορροπία του κόσμου ο Tavernier εμπνεύστηκε για την ταινία του. Ο Αλέξανδρος, όμορφος άντρας με ασημένια χαίτη που αναβλύζει στον άνεμο και τονίζει τους μεγάλους συγγραφείς στο κίτρινο Stabilo. Ενώ χειρονομεί, οι σύμβουλοί του χειρίζονται τα αρχεία. Αφήστε να κάνετε έκπληξη όπως ο Maupas, ο αρχηγός του υπουργικού συμβουλίου.